Het favoriete gebiedje van Hans!
Ik ben Hans, 68 jaar oud en ik ben al ongeveer 6 jaar vrijwilliger bij het museum. Ik ben hier met toeval vrijwilliger geworden. Voordat ik begon als vrijwilliger was ik nog bij een ander museum vrijwilliger, daar zorgde ik ervoor dat ze de hele week modeltreinen konden laten rijden. Destijds had ik ook een vriend, genaamd Johan, hij was vrijwilliger bij het Oude Ambachten & Speelgoed Museum. Hij vroeg of ik een modelspoorbaan met hoge betrouwbaarheid kon bouwen voor op de speelgoedafdeling. Dat leek me natuurlijk wel leuk, dus ik ging een aantal keren met hem mee. Die modelbaan staat nu nog in de vitrine! In die tijd is Johan helaas flink ziek geworden en overleden in een korte tijd. Dus was er een nieuwe vrijwilliger nodig die het speelgoed ging onderhouden. Het beviel me hier goed, dus ik heb voorgesteld om zijn plaats in te nemen als vrijwilliger!
In de tijd dat ik hier vrijwilliger ben, zijn mij verschillende grappige dingen overkomen in dit museum. Toen we namelijk met z’n drieën de modelbaan gingen bouwen, hadden we alle drie verkeerd gemeten. De baan was namelijk 20 centimeter te lang. Niet heel slim, en daardoor moest de baan ook ingekort worden. Daar ben ik toen nog 2 weken mee bezig geweest, haha!
Maar bij mij werkt het heel simpel. Als ik het ergens niet leuk vind, ga ik weg! Maar hier als vrijwilliger heb ik lekker de vrijheid, kan ik dingen bedenken, adviseren en veel vertellen over speelgoed tegen bezoekers.
Mijn favoriete plekje op de speelgoedafdeling is het mechanische speelgoed, zoals miniatuurtreinen. Ik heb niet zo veel kennis van beren of poppen, want daar ben ik niet mee opgegroeid. Met mechanisch speelgoed ben ik wel opgegroeid. Toen ik een jaar of 7 jaar was kreeg ik van mijn vader een oud blikken treintje, dat vond ik erg leuk! Maar helaas was die snel kapot, omdat het niet zo’n goede kwaliteit was. Toen wilde ik graag weer een nieuwe electrische trein, deze keer van het merk Märklín, wat echt kwaliteit is. Deze was destijds wel erg prijzig, namelijk hfl. 42,50 voor een beginsetje. Dus ging ik elke woensdagmiddag kranten ophalen en inleveren. Daar kreeg ik hfl. 0,02 per kilo voor (voor de jongeren: hfl staat voor Hollandse florijn oftewel gulden). Toen ik 8 jaar was, had ik dus mijn eerste Märklín trein. Ik kreeg toen ook nog van mijn vader wat rails erbij! Mijn eerste treinen heb ik dus op deze manier bij elkaar gespaard. Ook wist ik daardoor direct dat ik er zuinig op moest zijn, omdat het zo duur was. Maar door de tijd heen ging mijn hobby van kwaad tot erger. Ik ben namelijk ook nog 20 jaar lid geweest van de Railclub Utrecht, ook ben ik heel lang voorzitter geweest van de Nederlandse Vereniging van Modelbouwers afdeling Utrecht. Je kon het je zo gek niet bedenken of ze maakten het daar. Sommige modelbouwers waren wel 15 jaar bezig met één project. Thuis heb ik nog steeds modeltreinen, rails en z.g. scenery-materiaal. Er is geen vaste spoorbaan maar wel een mobiele spoorbaan die ik in m’n auto kan meenemen naar tentoonstellingen en daar in een uurtje in elkaar zet.
Als bezoekers op de speelgoedafdeling komen, moeten ze zeker even naar de modeltreinen vitrine gaan! Ook raad ik bezoekers aan om veel te vragen aan de vrijwilligers die er rondlopen. Die kunnen veel vertellen over de oude ambachten of over oud speelgoed. Sommige bezoekers slaan de speelgoedafdeling over, maar die is het zeker waard om ook te bezoeken! Ook hier is namelijk veel herkenning.