Het verhaal achter de klokkenmaker…
Graag stel ik me hierbij voor. Mijn naam is Paul Oorthuijsen, ben 76 jaar jong én vrijwilliger in het museum! Maar… hoe kwam ik hier terecht?
Ergens in augustus 2017 gingen mijn vrouw en ik, samen met onze oudste dochter en schoonzoon, naar ’t Veluws Zandsculpturenfestijn in Garderen. We waren er om 09.30 uur en rond 12.00 uur stonden we buiten. Wat nu? ‘Pa, ik weet hier in de buurt nog wel een leuk museum, zijn we onlangs geweest, zal je vast wel aardig vinden’, zegt mijn dochter.
Nog geen half uur later waren we in het Oude Ambachten & Speelgoed Museum. Bij binnenkomst kreeg ik gelijk een ‘wow’ gevoel, wat gaandeweg alleen meer en meer werd. Ik viel van de ene verbazing in de andere. De (deels vooroorlogse) collectie laat met name de Nederlandse geschiedenis van circa 1910 – 1970 zien. Er zijn wel een miljoen voorwerpen, teveel om op te noemen.
Bij thuiskomst gelijk maar eens kijken wat er bij mij allemaal staat aan oude voorwerpen. Vast dat ik nog wel het één en ander van mijn ouders en tante heb dat ik niet meer gebruik.
Na een telefoontje met het Oude Ambachten & Speelgoed Museum ben ik een paar dagen later weer afgereisd naar Terschuur, in de kofferbak de spullen van mijn ouders en tante voor het museum. Bij een lekker kopje koffie had ik een gesprek met Kees Bakker, de eigenaar van het museum. Tijdens het gesprek maar gelijk een dagje uit gepland voor ons zangkoor. En ja hoor, op 19 oktober stond ik daar met het zangkoor alweer voor de derde keer in korte tijd.
Tsja, en toen begon het echt te kriebelen. Kees had al geïnformeerd naar mijn hobby’s en toen het woord klokkenmaker viel, vertelde hij dat hij wel een klokkenmaker gebruiken kon. Waarom kom je niet eens een dagje proefdraaien, want hoe leuk is het voor de bezoekers om een klokkenmaker ‘live’ aan het werk te zien’, zegt Kees!
De week daarop ben ik naar Terschuur gegaan voor een dagje proefdraaien. Vanuit mijn woonplaats Vleuten is het toch 50 kilometer rijden, ‘s morgens en ‘s avonds in de file, pff, houd ik dat vol? Ja, ik houd het vol! Het is elke week een feest om er te zijn.
Met een leuke groep medewerkers en vrijwilligers in wisselende samenstelling is het goed werken. Inmiddels is, op een paar klokken na, alles gerepareerd en waar nodig gerestaureerd. Het is een leuke hobby, waar ik me ook buiten het museum helemaal in kan uitleven. Klokken die niet in het museum geplaatst kunnen worden, maak ik helemaal in orde en worden in de museumwinkel verkocht aan bezoekers.
Al vanaf mijn 6e jaar hadden wekkers en klokken mijn interesse, gaandeweg bouw je dan verder van slopen in het begin naar repareren in een later stadium. Ik heb mijn werkzame leven in de autotechniek gewerkt, dus techniek zat er al vroeg in.
In het museum ben ik inmiddels multi-inzetbaar. Van herinrichten van ambachten en vitrinekasten tot, indien nodig, achter de vaatwasser in de keuken. Ook bedien ik de lift en ondersteun bezoekers. Alle voorkomende werkzaamheden pak ik op. Zo heb ik bijvoorbeeld een carillon van bellen gemaakt waar bezoekers liedjes op kunnen spelen. Met kinderen bij de touwslager werken is ook altijd een feestje.
Ik kan me geen donderdag meer voorstellen zonder dit museum! Paul